Moet ik vertrekken of moet ik blijven? 5 indicatoren die aangeven dat het met je relatie niet goed zit
Sommige mensen zijn verzeild geraakt in relaties die te slecht zijn om te blijven, maar te goed om te vertrekken. Het knaagt: tegenstrijdige gedachten en gevoelens van liefde en haat, aantrekking en afstoting. Wat ga je doen: uit elkaar, bij elkaar; uit elkaar, bij elkaar? Het proces is vermoeiend, soms zelfs uitputtend. Soms gaat het weken, maanden of jaren zo door. En als het een periode goed gaat voelt het fantastisch, maar als het dan weer slechter gaat, voelt het verschrikkelijk. Wat moet je doen? Uit de relatie stappen of blijven?
Recent viel mijn oog op een studie van de Universiteit van Nicosia, Cyprus. Hierbij werden duidelijke indicatoren gevonden wanneer er sprake is van een sterk vergrote kans dat de relatie verbroken gaat worden:
Does not care about me. Je wordt genegeerd door je partner, die geen blijk geeft van interesse in jou. Je partner is niet geïnteresseerd in je gevoelens, besteedt geen aandacht aan je, heeft geen tijd voor je. Je partner beschouwt je niet als prioriteit.
Does not treat our children well. Je partner behandelt de kinderen niet goed. Zorgt niet genoeg voor de kinderen, brengt te weinig tijd met ze door, kleineert je in aanwezigheid van de kinderen.
Tries to control me. Je partner wil je controleren, pusht je, bepaalt wat er wel en niet gedaan mag of moet worden. Beperkt je vrijheid, manipuleert je, geeft je de schuld van dingen die fout gaan. Klaagt met regelmaat en bekritiseert je.
Shows interest in other men/women. Je partner praat met zijn/haar ex, flirt met andere mannen/vrouwen, laat interesse zien in anderen, maakt voortdurend referenties naar diens ex, gaat vreemd, heeft geheimen, liegt.
Shows abusive behavior. Je partner vloekt voortdurend, is geïrriteerd, schreeuwt naar je. Maakt bovenmatig gebruik van alcohol/tabak/drugs, vertoont arrogant gedrag of praat slecht over je in gezelschap van anderen.
Vrij heldere indicatoren dus. Maar ik denk dat ieder van ons wel iets herkent in bovenstaand lijstje (hopelijk niet teveel). Wanneer slaat de weegschaal dan door? Hoe weten we wanneer we een besluit moeten nemen? Om te beginnen: het is goed om je te realiseren dat geduld ook een vorm van actie is. Gaat wachten helpen, verandert je gevoel in de loop van de tijd? Of zit je er al een tijdje mee. Bewegen bijvoorbeeld je gevoelens over je relatie mee met hoe het met jou gaat. Luister vooral eens heel goed en aandachtig naar je partner, maak daarvoor een hele expliciete afspraak om met je partner over jullie relatie te praten in een rustige setting. Hoe wat het, wat gaat goed, waar ben je blij mee, wat kan beter? Is je ongenoegen permanent of tijdelijk?
Kijk daarbij vooral ook naar jezelf. Kun je accepteren dat iets of iemand niet perfect is. Hoe zou het zijn om je over te geven aan de imperfectie van die ander. Wanneer iemand 1 cm naast de perfecte plaatje zit. Of is je ongenoegen misschien ingegeven doordat jouw eigen zelfvertrouwen al een tijdje op een laag pitje staat, waardoor je incasseringsvermogen laag is? Dan is het tijd om met jezelf aan de slag te gaan, te kijken wat er binnenin speelt. Waar heb ik dit gedrag geleerd en wat doet dit gedrag met mij en mijn partner?
Als het daarentegen eigenlijk wel zeker is dat wachten niet gaat helpen en acceptatie geen optie is, bijvoorbeeld omdat je grenzen structureel overschreden worden, dan kan geduld de verkeerde actie zijn. Dan moet je moed tonen en de knoop doorhakken.
Wat zouden de consequenties zijn van beide kanten van het besluit? Het is de moeite waard om er goed over na te denken, los van de emotie in “the heat of the moment”. Wat gebeurt er als je blijft. Is het leven dan beter of minder. Wat gebeurt er als je gaat. Welke mogelijkheden openen zich en waar neem je afscheid van. Ben je ergens bang voor dan is het interessant daar eens goed naar te kijken. Ben je bijvoorbeeld bang om alleen te zijn?
Hoe voelt die ambivalentie tussen gaan en blijven? Ondanks dat 57% van de relaties eindigt in scheiding, wordt dit vaak nog steeds als een mislukking gezien. Je kan angst en schaamte ervaren. Alleen al de gedachte aan een vertrek. Dat je gefaald hebt, mislukt bent, soms door alleen al te denken aan gaan of blijven. Ook in de ogen van anderen, wat moeten ze wel niet denken. Er kan zelfs sprake zijn van verslaving, aan de ups en downs van de relatie. De highs wanneer het fijn gaat, en je weer even danst door het leven. En zelfs aan dat kutgevoel, als je niet gezien te wordt. Zo herkenbaar uit je verleden.
Tenslotte is het belangrijk om nog stil te staan bij de communicatie: Het uiten van je ambivalentie kan voor de ander voelen als een afwijzing. Het is zeer lastig om dit gesprek te voeren zonder dat een partner dit voelt. Dit is een heel ingewikkeld onderwerp om naar voren te brengen en aan te voelen hoe en wanneer je het brengt. Het is dus heel belangrijk de juiste woorden te gebruiken. En je zult moeten accepteren dat het onmogelijk is om het bericht zonder pijn voor de ander (en voor jezelf) te brengen.
Een relatie is een soort dans waarbij de balans op orde moet zijn. Een dans tussen intimiteit en onafhankelijkheid. En wellicht mooi om te beseffen: Een verbroken relatie is geen mislukking. In een relatie zijn er alleen maar winnaars als een relatie uit gaat. Het is alleen een kwestie van tijd voor je beseft wat je hebt gewonnen.
Veel succes met je proces. Zoek je hulp? Je kunt mij altijd vrijblijvend vragen stellen via de e-mail of whatsapp, ik help je graag. Ben je al wat verder, boek dan online een gratis kennismakingsgesprek. Ik werk zowel vanuit mijn praktijk als online.
